Performance ‘life’ is vallen en weer opstaan
HET IS ZOVER!
Ja mensen, het is zover. Mijn ergste nachtmerrie is afgelopen weekend uitgekomen. Nadat ik mijn befaamde ‘Micheal Jackson’ pirouette probeerde te maken waarmee ik vervolgens verstrengeld raakte in de drappering van de DJ boot, ging in onderuit. En hoeeee!!! Na 3 verwoede armbewegingen en een aantal stappen verder, was er geen houden meer aan. Mijn enige geluk was dat ik niet alleen op het podium stond. Met collega rapper en dansers hebben nog wat afleidingsmanoeuvres trachten toe te passen op het publiek.
Maarja, mijn val en vervolgens onflatteuze wederopstanding, is niemand ontgaan. Sterker nog, ik ben even blijven liggen om met mijzelf in beraad te gaan over de vervolgstappen. Hierin werd ik overigens heel even gestoord door onze danser Adil. Deze vond dit een uitermate geschikt moment om mij een vraag te stellen. Namelijk, “wat ben je aan het doen, Linda”. Nadat ik hem vervolgens wat beteuterd en zwijgend aankeek, stond hij weer op en danste verder. Ik bleef wat verbouwereerd achter en krabbelde toen overeind.
HOE VERDER NA DIT DRAMA?!?!
De aandacht was gelijk getrokken en ik had de lachers op mijn hand. Het is natuurlijk ook grappig om te zien dus ach ja, lach gewoon met ze mee. Op deze manier houdt je het luchtig en klein waardoor dit moment de rest van je performance niet overschaduwt. Een beetje zelfspot is ook nooit verkeerd. Dit laat zien dat je niet zo snel van je stuk te brengen bent. En als je wel bent geschrokken of je schaamt je ropt, probeer dat dan in ieder geval niet te verbergen(wordt erg lastig op een podium). Een stukje kwetsbaarheid is herkenbaar voor mensen. En die herkenbaarheid is nou net wat je nodig hebt om het publiek aan je te binden.
En zo vervolgende ik mijn reis op het podium en werd het ‘mede’ door mijn val een succesvolle performance.
Zoals ik al zei,Performance ‘life’ is vallen maar vooral altijd weer opstaan!
